Mooi mezelf Hans Strijbosch

Oorspronkelijke publicatie DeMooiLaarbeekKrant 15 juni 2017.
Redacteur: Mariëlle de Beer, fotograaf: Joost Duppen.

“Ik weet niet wat het is om te verhuizen”, vertelt Aarle­-Rixtelnaar Hans Strijbosch vanuit het huis waarin hij is geboren en waaruit hij nooit is vertrokken. “Precies op deze plek heb ik vroeger veel discussies gevoerd met mijn maatschappijkritische vader.” Een openhartig en gepassioneerd gesprek volgt: “Ik kan niet leven als ik onrecht zie, dat zit in mij!”

Hans, wil je je even voorstellen?

“Natuurlijk”, vangt Hans aan. “Ik ben Hans Strijbosch, geboren en getogen in Aarle-Rixtel zoals gezegd in dit huis. Ik ben getrouwd met Ingrid, trotse vader van dochters Marloes en Linda en hele trotse opa van vier kleinkinderen; Aimeé, Milou, Elena en Mathieu. Ik heb Ingrid bij Van Bracht hier in Aarle-Rixtel leren kennen in 1972. Volgend jaar zijn we veertig jaar getrouwd.”

Wat doe je in het dagelijks leven?

“Ik ben al veertig jaar werkzaam als elektrotechnicus bij Artex in Aarle-Rixtel. Daar ben ik na mijn stage blijven hangen”, lacht Hans. “Inmiddels werk ik nog vier dagen per week want vrijdag is oppasdag voor de kleinkinderen. Heerlijk om te doen! Ik ben een familiemens en ik hou ontzettend veel van mijn kinderen en kleinkinderen.”

Ben je altijd al met politiek bezig geweest?

Hans: “Ik ben in eerste instantie meegetrokken door mijn vader. Hij was een zeer maatschappijkritische man die zich bezighield met onrechtvaardigheid in de wereld. Opkomen voor de minderbedeelden is me met de paplepel ingegeven. Praktisch is mijn politieke leven begonnen toen ik bij Artex ging werken. Daar werd ik lid van de vakbond en ben ik in 1985 tot de OR toegetreden. Ik had al heel snel het gevoel van ‘ik kan wel mopperen over zaken waar ik tegenaan loop, maar ik kan ook iets gaan doen!”‘

Hoe ben je in de lokale politiek terechtgekomen?

“Een collega OR-lid vroeg of de politiek iets voor mij was. Omdat ik al lid was van de PvdA, heb ik samen met anderen in 1990 de PvdA Aarle-Rixtel opgericht. Binnen de kortste keren hadden we 45 leden die kwamen van overal. Ik ben begonnen als secretaris en in 2006 ben ik voor het eerst in de gemeenteraad gekozen. In 2014 ben ik opnieuw gekozen, ik ben nu bezig aan mijn tweede periode als raadslid en ik zou nog wel een periode willen.”

Is deelname aan een landelijke partij een bewuste keuze?

“Ja, dat is zeker een bewuste keuze”, legt Hans uit. “Ik ben linksgeoriënteerd en dat kan niet zo goed in een lokale partij. Bovendien heb ik een duidelijke visie op overstijgende onderwerpen. Vanuit mijn sociaaldemocratische ideologie vind ik een lokale partij te smal.”

Wat maakt volgens jou dan het verschil?

“Even voor alle duidelijkheid; we zijn en blijven een lokale partij met een lokaal bestuur”, vervolgt Hans. “We maken zelf ons verkiezingsprogramma, stellen een eigen kandidatenlijst samen en worden daarbij op geen enkele wijze gestuurd door ‘bovenaf’. Maar ik heb ook veel contacten en overlegmomenten met PvdA­’ers uit andere gemeenten. Vanuit de lokale politiek gezien, geeft verbinding met een landelijke partij daarom een hele brede basis en dit komt naar mijn idee de lokale politiek ook ten goede. Bovendien ben ik herkenbaar als PvdA’er en dat geeft de kiezer duidelijkheid.”

Wat maakt het raadswerk boeiend voor jou Hans?

“Ik heb iets te vertellen en ik wil iets doen. Ik wil iets van mijn idealen in praktijk brengen. Dat zit nu eenmaal in mij. Ik kan niet leven als ik onrecht zie en daar wil ik voor opkomen. Als raadslid kan ik een bijdrage leveren op het gebied van duurzaamheid, sociale woningbouw en biodiversiteit. Ondanks dat het een drukke combinatie is werken, politiek en gezin, zet ik me hiervoor heel graag in. Ingrid heeft me altijd gesteund hierin, anders zou dit niet lukken.”

Tot slot. De PvdA is tijdens de laatste landelijke verkiezingen flink afgestraft. Hoe kijk jij daar tegenaan en wat verwacht je zelf met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar?

Hans: “Er zal altijd sociaal beleid nodig zijn. Onze idealen zijn hetzelfde, alleen zullen we de boodschap duidelijker of anders moeten uitleggen. Een rechtvaardige wereld is een hele lange weg. Onze achterban is door de ingrijpende maatregelen met name in de gezondheidszorg verward geraakt en boos geworden. Vlak daarbij de rol van social media niet uit. Maar we zullen na jaren van opbouw moeten accepteren dat je ook met wat minder tevreden kunt zijn. Ik loop in ieder geval niet weg en ben niet bang voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ik ga voor nog een periode.”